PIERWOTNA CHĘĆ ROZRYWKI
Pierwotnej chęci rozrywki ludus podsuwa wciąż nowe, arbitralnie przyjęte przeszkody; wynajduje tysiąc sposobności i tysiąc układów, które pozwalają zaspokoić zarówno potrzebę odprężenia, jak też nieprzemożną u człowieka potrzebę marnotrawienia właściwej mu wiedzy, pilności, sprawności, inteligencji, nie mówiąc już o opanowaniu, odporności na ból, zmęczenie, strach czy upojenie. Z tego punktu widzenia to, co nazywam ludus, jawi się jako element zabawy, którego znaczenie i płodność kulturowa wydają się najistotniejsze. Choć w ludus nie dochodzi do głosu postawa psychiczna tak skrystalizowana jak w agon, alea, mimicry czy ilinx, to ujmując działanie typu paidia w karby — przyczynia się on jakoś do tego, by zasadniczym kategoriom gry i zabawy nadać w pełni ich czystość i doskonałość.